KEHF SURESİ
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
- Hamd, Kitabı kulu üzerine indiren ve onda hiç bir çarpıklık kılmayan Allah'a aittir.
(KEHF SURESİ
/ 1)
- Dosdoğru (bir Kitaptır) ki, kendi katından
şiddetli bir azabla uyarıp-korkutmak ve salih amellerde bulunan
mü'minlere müjde vermek için (onu indirdi); şüphesiz onlara güzel bir
ecir vardır.
(KEHF SURESİ
/ 2)
- Onlar orda ebedi olarak kalıcıdırlar.
(KEHF SURESİ
/ 3)
- (Bu Kur'an) "Allah çocuk edindi" diyenleri uyarıp-korkutur.
(KEHF SURESİ
/ 4)
- Bu konuda ne kendilerinin, ne atalarının hiç
bir bilgisi yoktur. Ağızlarından çıkan söz ne (kadar da) büyük. Onlar
yalandan başkasını söylemiyorlar.
(KEHF SURESİ
/ 5)
- Şimdi onlar bu söze (Kur'an'a) inanmayacak olurlarsa sen, onların peşi sıra esef ederek kendini kahredeceksin (öyle mi)?
(KEHF SURESİ
/ 6)
- Şüphesiz biz, yeryüzü üzerindeki şeyleri ona
bir süs kıldık; onların hangisinin daha güzel davranışta bulunduğunu
deneyelim diye.
(KEHF SURESİ
/ 7)
- Biz gerçekten (yeryüzü) üzerinde olanları kupkuru-çorak bir toprak yapabiliriz.
(KEHF SURESİ
/ 8)
- Sen, yoksa Kehf ve Rakim Ehlini bizim şaşılacak ayetlerimizden mi sandın?
(KEHF SURESİ
/ 9)
- O gençler, mağaraya sığındıkları zaman,
demişlerdi ki: "Rabbimiz, katından bize bir rahmet ver ve işimizden bize
doğruyu kolaylaştır (bizi başarılı kıl).
(KEHF SURESİ
/ 10)
- Böylelikle mağarada yıllar yılı onların kulaklarına vurduk (derin bir uyku verdik).
(KEHF SURESİ
/ 11)
- Sonra iki gruptan hangisinin kaldıkları süreyi daha iyi hesap ettiğini belirtmek için onları uyandırdık.
(KEHF SURESİ
/ 12)
- Biz sana onların haberlerini bir gerçek
(olay) olarak aktarıyoruz. Gerçekten onlar Rablerine iman etmiş
gençlerdi ve biz de onların hidayetlerini arttırmıştık.
(KEHF SURESİ
/ 13)
- Onların kalpleri üzerinde (sabrı ve
kararlılığı) rabtetmiştik; (Krala karşı) Kıyam ettiklerinde demişlerdi
ki: "Bizim Rabbimiz, göklerin ve yerin Rabbi'dir; ilah olarak biz O'ndan
başkasına kesinlikle tapmayız, (eğer tersini) söyleyecek olursak,
andolsun, gerçeğin dışına çıkarız."
(KEHF SURESİ
/ 14)
- "Şunlar, bizim kavmimizdir; O'ndan
başkasını ilahlar edindiler, onlara apaçık bir delil getirmeleri
gerekmez miydi? Öyleyse Allah'a karşı yalan uydurup iftira düzenden daha
zalim kimdir?"
(KEHF SURESİ
/ 15)
- (İçlerinden biri demişti ki:)"Madem ki siz
onlardan ve Allah'tan başka taptıklarından kopup-ayrıldınız, o halde,
(dağlara çekilip) mağaraya sığının da Rabbiniz size rahmetinden (bolca
bir miktarını) yaysın ve işinizden size bir yarar kolaylaştırsın."
(KEHF SURESİ
/ 16)
- (Onlara baktığında) Görürsün ki, güneş
doğduğunda mağaralarına sağ yandan yönelir, battığında onları sol yandan
keser-geçerdi ve onlar da onun (mağaranın) geniş boşluğundalardı. Bu,
Allah'ın ayetlerindendir. Allah, kime hidayet verirse, işte hidayet
bulan odur, kimi saptırırsa onun için asla doğru-yolu gösterici bir veli
bulamazsın.
(KEHF SURESİ
/ 17)
- Sen onları uyanık sanırsın, oysa onlar
(derin bir uykuda) uyuşmuşlardır. Biz onları sağ yana ve sol yana
çeviriyorduk. Köpekleri de iki kolunu uzatmış yatıyordu. Onları görmüş
olsaydın, geri dönüp onlardan kaçardın, onlardan içini korku kaplardı.
(KEHF SURESİ
/ 18)
- Böylece, aralarında bir sorgulama yapsınlar
diye onları dirilttik (uyandırdık). İçlerinden bir sözcü dedi ki: "Ne
kadar kaldınız?" Dediler ki: "Bir gün veya günün bir (kaç saatlik) kısmı
kadar kaldık." Dediler ki: "Ne kadar kaldığınızı Rabbiniz daha iyi
bilir; şimdi birinizi bu paranızla şehre gönderin de, hangi yiyecek
temizse baksın, size ondan bir rızık getirsin; ancak oldukça nazik
davransın ve sakın sizi kimseye sezdirmesin."
(KEHF SURESİ
/ 19)
- "Çünkü onlar üzerinize çıkıp gelirlerse,
sizi taşa tutarlar veya dinlerine geri çevirirler; bu durumda ebedi
olarak kurtuluş bulamazsınız."
(KEHF SURESİ
/ 20)
- Böylece, Allah'ın va'dinin hak olduğunu ve
gerçekten kıyametin, kendisinde şüphe bulunmadığını bilmeleri için
(şehir halkına ve sonraki insan kuşaklarına) onları buldurmuş olduk.
(Onları görenler) Kendi aralarında durumlarını tartışıyorlardı, (bir
kısmı) dedi ki: "Onların üstüne bir bina inşa edin, Rableri onları daha
iyi bilir." Onların işine galip gelen (sözleri geçen)ler ise: "Üstlerine
mutlaka bir mescid yapmalıyız" dediler.
(KEHF SURESİ
/ 21)
- (Sonra gelen kuşaklar) Diyecekler ki:
"Üç'tüler, onların dördüncüsü köpekleridir." Ve: "Beştiler, onların
altıncısı köpekleridir" diyecekler. (Bu,) Bilinmeyene (gayba) taş
atmaktır. "Yedidirler, onların sekizincisi köpekleridir" diyecekler. De
ki: "Rabbim, onların sayısını daha iyi bilir, onları pek az (insan)
dışında kimse bilemez." Öyleyse onlar konusunda açıkta olan bir
tartışmadan başka tartışma ve onlar hakkında bunlardan hiç kimseye bir
şey sorma.
(KEHF SURESİ
/ 22)
- Hiç bir şey hakkında: "Ben bunu yarın mutlaka yapacağım" deme.
(KEHF SURESİ
/ 23)
- Ancak: "Allah dilerse" ( inşaAllah
yapacağım de ). Unuttuğun zaman Rabbini zikret ve de ki: "Umulur ki,
Rabbim beni bundan daha yakın bir başarıya yöneltip-iletir."
(KEHF SURESİ
/ 24)
- Onlar mağaralarında üç yüz yıl kaldılar ve dokuz (yıl) daha kattılar.
(KEHF SURESİ
/ 25)
- De ki: "Ne kadar kaldıklarını Allah daha
iyi bilir. Göklerin ve yerin gaybı O'nundur. O, ne güzel görmekte ve ne
güzel işitmektedir. O'nun dışında onların bir velisi yoktur. Kendi
hükmünde hiç kimseyi ortak kılmaz."
(KEHF SURESİ
/ 26)
- Sana Rabbinin Kitabından vahyedileni oku.
O'nun sözlerini değiştirici yoktur ve O'nun dışında kesin olarak bir
sığınacak (makam) bulamazsın.
(KEHF SURESİ
/ 27)
- Sen de sabah akşam O'nun rızasını isteyerek
Rablerine dua edenlerle birlikte sabret. Dünya hayatının (aldatıcı)
süsünü isteyerek gözlerini onlardan kaydırma. Kalbini bizi zikretmekten
gaflete düşürdüğümüz, kendi 'istek ve tutkularına (hevasına)' uyan ve
işinde aşırılığa gidene itaat etme.
(KEHF SURESİ
/ 28)
- Ve de ki: "Hak Rabbinizdendir; artık
dileyen iman etsin, dileyen inkâr etsin. Şüphesiz biz zalimlere bir ateş
hazırlamışız, onun duvarları kendilerini çepeçevre kuşatmıştır. Eğer
onlar yardım isterlerse, katı bir sıvı gibi yüzleri kavurup-yakan bir su
ile yardım edilirler. Ne kötü bir içkidir o ve ne kötü bir destektir.
(KEHF SURESİ
/ 29)
- Şüphesiz iman edip salih amellerde bulunanlar ise; biz gerçekten en güzel davranışta bulunanın ecrini kayba uğratmayız.
(KEHF SURESİ
/ 30)
- Onlar; altından ırmaklar akan Adn
cennetleri onlarındır, orada altın bileziklerle süslenirler, hafif
ipekten ve ağır işlenmiş atlastan yeşil elbiseler giyerler ve tahtlar
üzerinde kurulup-dayanırlar. (Bu,) Ne güzel sevap ve ne güzel destek.
(KEHF SURESİ
/ 31)
- Onlara iki adamın örneğini ver; onlardan
birine iki üzüm bağı verdik ve ikisini hurmalıklarla donattık, ikisinin
arasında da ekinler bitirmiştik.
(KEHF SURESİ
/ 32)
- İki bağ da yemişlerini vermiş, ondan (verim bakımından) hiç bir şeyi noksan bırakmamış ve aralarında bir ırmak fışkırtmıştık.
(KEHF SURESİ
/ 33)
- (İkisinden) Birinin başka ürün (veren
yer)leri de vardı. Böylelikle onunla konuşurken arkadaşına dedi ki:
"Ben, mal bakımından senden daha zenginim, insan sayısı bakımından da
daha güçlüyüm."
(KEHF SURESİ
/ 34)
- Kendi nefsinin zalimi olarak (böylece) bağına girdi (ve): "Bunun sonsuza kadar kuruyup-yok olacağını sanmıyorum" dedi.
(KEHF SURESİ
/ 35)
- "Kıyamet-saati'nin kopacağını da
sanmıyorum. Buna rağmen Rabbime döndürülecek olursam, şüphesiz bundan
daha hayırlı bir sonuç bulacağım."
(KEHF SURESİ
/ 36)
- Kendisiyle konuşmakta olan arkadaşı ona
dedi ki: "Seni topraktan, sonra bir damla sudan yaratan, sonra da seni
düzgün (eli ayağı tutan, gücü kuvveti yerinde) bir adam kılan (Allah)ı
inkar mı ettin?"
(KEHF SURESİ
/ 37)
- "Fakat, O Allah benim Rabbimdir ve ben Rabbime hiç kimseyi ortak koşmam."
(KEHF SURESİ
/ 38)
- "Bağına girdiğin zaman, 'MaşaAllah,
Allah'tan başka kuvvet yoktur' demen gerekmez miydi? Eğer beni mal ve
çocuk bakımından senden daha az (güçte) görüyorsan."
(KEHF SURESİ
/ 39)
- "Belki Rabbim senin bağından daha
hayırlısını bana verir, (seninkinin) üstüne gökten 'yakıp-yıkan bir
afet' gönderir de kaygan bir toprak kesiliverir."
(KEHF SURESİ
/ 40)
- "Veya onun suyu dibe göçüverir de böylelikle onu arayıp-bulmaya kesinlikle güç yetiremezsin."
(KEHF SURESİ
/ 41)
- (Derken) Onun ürünleri (afetlerle)
kuşatılıverdi. Artık o, uğrunda harcadıklarına karşı avuçlarını (esefle)
oğuşturuyordu. O (bağın) çardakları yıkılmış durumdaydı, kendisi de
şöyle diyordu: "Keşke Rabbime hiç kimseyi ortak koşmasaydım."
(KEHF SURESİ
/ 42)
- Allah'ın dışında ona yardım edecek bir topluluk yoktu, kendi kendine de yardım edemedi.
(KEHF SURESİ
/ 43)
- İşte burada (bu durumda) velayet
(yardımcılık, dostluk) hak olan Allah'a aittir. O, sevap bakımından
hayırlı, sonuç bakımından hayırlıdır.
(KEHF SURESİ
/ 44)
- Onlara, dünya hayatının örneğini ver;
gökten indirdiğimiz suya benzer, onunla yeryüzünün bitkileri birbirine
karıştı, böylece rüzgarların savurduğu çalı-çırpı oluverdi. Allah, her
şeyin üzerinde güç yetirendir.
(KEHF SURESİ
/ 45)
- Mal ve çocuklar, dünya hayatının
çekici-süsüdür; sürekli olan 'salih davranışlar' ise, Rabbinin katında
sevap bakımından daha hayırlıdır, umut etmek bakımından da daha
hayırlıdır.
(KEHF SURESİ
/ 46)
- Dağları yürüteceğimiz gün, yeri çırılçıplak
(dümdüz olmuş) görürsün; onları bir arada toplamışız da, içlerinden hiç
birini dışarda bırakmamışızdır.
(KEHF SURESİ
/ 47)
- Onlar senin Rabbine sıra sıra
sunulmuşlardır. Andolsun, siz ilk defa yarattığımız gibi bize gelmiş
oldunuz. Hayır, bizim size bir kavuşma-zamanı tesbit etmediğimizi
sanmıştınız değil mi?
(KEHF SURESİ
/ 48)
- (Önlerine) Kitap konulmuştur; artık
suçlu-günahkarların, onda olanlardan dolayı dehşetle-korkuya
kapıldıklarını görürsün. Derler ki: "Eyvahlar bize, bu kitaba ne oluyor
ki, küçük büyük bırakmayıp her şeyi sayıp-döküyor?" Yapıp-ettiklerini
(önlerinde) hazır bulmuşlardır. Rabbin hiç kimseye zulmetmez.
(KEHF SURESİ
/ 49)
- Hani meleklere: "Adem'e secde edin"
demiştik; İblis'in dışında (diğerleri) secde etmişlerdi. O cinlerdendi,
böylelikle Rabbinin emrinden dışarı çıkmıştı. Bu durumda Beni bırakıp
onu ve onun soyunu veliler mi edineceksiniz? Oysa onlar sizin
düşmanlarınızdır. (Bu,) Zalimler için ne kadar kötü bir (tercih)
değiştirmedir.
(KEHF SURESİ
/ 50)
- Göklerin ve yerin yaratılışında da, kendi
nefislerinin yaratılışında da Ben onları şahid tutmadım. Ben,
saptırıcıları yardımcı-güç de edinmedim.
(KEHF SURESİ
/ 51)
- (Kafirlere) "Benim ortaklarım sandığınız
şeyleri çağırın" diyeceği gün; işte onları çağırmışlardır, ama onlar,
kendilerine cevap vermemişlerdir. Biz onların aralarında bir uçurum
koyduk.
(KEHF SURESİ
/ 52)
- Suçlu-günahkarlar ateşi görmüşlerdir, artık
içine kendilerinin gireceklerini de anlamışlardır; ancak ondan bir
kaçış yolu bulamamışlardır.
(KEHF SURESİ
/ 53)
- Andolsun, bu Kur'an'da insanlar için biz her örnekten çeşitli açıklamalarda bulunduk. İnsan, her şeyden çok tartışmacıdır.
(KEHF SURESİ
/ 54)
- Kendilerine hidayet geldiği zaman insanları
inanmaktan ve Rablerinden bağışlanma dilemelerinden alıkoyan şey, ancak
evvelkilerin sünnetinin kendilerine de gelmesi veya azabın onları
karşılarcasına gelmesi(ni beklemeleri)dir.
(KEHF SURESİ
/ 55)
- Biz elçileri, müjde vericiler ve uyarıcılar
olmak dışında (başka bir amaçla) göndermeyiz. İnkâr edenler ise, hakkı
batıl ile geçersiz kılmak için mücadele ediyorlar. Onlar benim
ayetlerimi ve uyarıldıklarını (azabı) alay konusu edindiler.
(KEHF SURESİ
/ 56)
- Kendisine Rabbinin ayetleri öğütle
hatırlatıldığı zaman, sırt çeviren ve ellerinin önden gönderdikleri
(amelleri)ni unutandan daha zalim kimdir? Biz gerçekten, kalpleri
üzerine onu kavrayıp anlamalarını engelleyen bir perde (gerdik),
kulaklarına bir ağırlık koyduk. Sen onları hidayete çağırsan bile, onlar
sonsuza kadar asla hidayet bulamazlar.
(KEHF SURESİ
/ 57)
- Senin Rabbin rahmet sahibi (ve)
bağışlayıcıdır. Eğer, kazandıklarından dolayı onları (azabla)
yakalasaydı, şüphesiz onlara azabı (bir an önce) çabuklaştırırdı. Hayır,
onlar için bir buluşma zamanı vardır, onun dışında asla başka bir
sığınak bulamayacaklardır.
(KEHF SURESİ
/ 58)
- İşte ülkeler (ve onların halkları),
zulmettikleri zaman onları yıkıma uğrattık; ve yıkımları için bir
buluşma zamanı tesbit ettik.
(KEHF SURESİ
/ 59)
- Hani Musa genç yardımcısına demişti: "İki denizin birleştiği yere ulaşıncaya kadar gideceğim ya da uzun zamanlar geçireceğim."
(KEHF SURESİ
/ 60)
- Böylece ikisi, iki (deniz)in birleştiği
yere ulaşınca balıklarını unutuverdiler; (balık) denizde bir akıntıya
doğru (veya bir menfez bulup) kendi yolunu tuttu.
(KEHF SURESİ
/ 61)
- (Varmaları gereken yere gelip)
Geçtiklerinde (Musa) genç-yardımcısına dedi ki: "Yemeğimizi getir bize,
andolsun, bu yaptığımız-yolculuktan gerçekten yorulduk."
(KEHF SURESİ
/ 62)
- (Genç-yardımcısı) Dedi ki: "Gördün mü,
kayaya sığındığımızda, ben balığı unuttum. Onu hatırlamamı Şeytan'dan
başkası bana unutturmadı; o da şaşılacak tarzda denizde kendi yolunu
tuttu."
(KEHF SURESİ
/ 63)
- (Musa) Dedi ki: "Bizim de aradığımız buydu." Böylelikle ikisi izleri üzerinde geriye doğru gittiler.
(KEHF SURESİ
/ 64)
- Derken, katımızdan kendisine bir rahmet
verdiğimiz ve tarafımızdan kendisine bir ilim öğrettiğimiz kullarımızdan
bir kulu buldular.
(KEHF SURESİ
/ 65)
- Musa ona dedi ki: "Doğru yol (rüşd) olarak sana öğretilenden bana öğretmen için sana tabi olabilir miyim?"
(KEHF SURESİ
/ 66)
- Dedi ki: "Gerçekten sen, benimle birlikte olma sabrını göstermeye güç yetiremezsin."
(KEHF SURESİ
/ 67)
- (Böyleyken) "Özünü kavramaya kuşatıcı olamadığın şeye nasıl sabredebilirsin?"
(KEHF SURESİ
/ 68)
- "İnşaAllah, beni sabreden (biri olarak) bulacaksın. Hiç bir işte sana karşı gelmeyeceğim" dedi.
(KEHF SURESİ
/ 69)
- Dedi ki: "Eğer bana uyacak olursan, hiç bir şey hakkında bana soru sorma, ben sana öğütle-anlatıp söz edinceye kadar."
(KEHF SURESİ
/ 70)
- Böylece ikisi yola koyuldu. Nitekim bir
gemiye binince, o bunu (gemiyi) deliverdi. (Musa) Dedi ki:
"İçindekilerini batırmak için mi onu deldin? Andolsun, sen şaşırtıcı bir
iş yaptın."
(KEHF SURESİ
/ 71)
- Dedi ki: "Gerçekten benimle birlikte olma sabrını göstermeye kesinlikle güç yetiremeyeceğini ben sana söylemedim mi?"
(KEHF SURESİ
/ 72)
- (Musa:) "Beni, unuttuğumdan dolayı sorgulama ve bu işimden dolayı bana zorluk çıkarma" dedi.
(KEHF SURESİ
/ 73)
- Böylece ikisi (yine) yola koyuldular.
Nitekim bir çocukla karşılaştılar, o hemen tutup onu öldürüverdi. (Musa)
Dedi ki: "Bir cana karşılık olmaksızın, tertemiz bir canı mı öldürdün?
Andolsun, sen kötü bir iş yaptın."
(KEHF SURESİ
/ 74)
- Dedi ki: "Gerçekte benimle birlikte olma sabrını göstermeye kesinlikle güç yetiremeyeceğini ben sana söylemedim mi?"
(KEHF SURESİ
/ 75)
- (Musa:) "Bundan sonra sana bir şey soracak olursam, artık benimle arkadaşlık etme. Benden yana bir özre ulaşmış olursun" dedi.
(KEHF SURESİ
/ 76)
- (Yine) Böylece ikisi yola koyuldu. Nihayet
bir kasabaya gelip yemek istediler, fakat (kasaba halkı) onları
konuklamaktan kaçındı. Onda (kasabada) yıkılmaya yüz tutmuş bir duvar
buldular, hemen onu inşa etti. (Musa) Dedi ki: "Eğer isteseydin
gerçekten buna karşılık bir ücret alabilirdin."
(KEHF SURESİ
/ 77)
- Dedi ki: "İşte bu, benimle senin aranda
ayrılma (zamanı)mız. Sana, üzerinde sabır göstermeye güç yetiremeyeceğin
bir yorumu haber vereceğim.
(KEHF SURESİ
/ 78)
- "Gemi, denizde çalışan yoksullarındı, onu
kusurlu yapmak istedim, (çünkü) ilerilerinde, her gemiyi zorbalıkla ele
geçiren bir kral vardı."
(KEHF SURESİ
/ 79)
- "Çocuğa gelince, onun anne ve babası mü'min
kimselerdi. Bundan dolayı, onun kendilerine azgınlık ve inkâr zorunu
kullanmasından endişe edip-korktuk."
(KEHF SURESİ
/ 80)
- Böylece, onlara Rablerinin ondan temiz
olmak bakımından daha hayırlısı, merhamet bakımından da daha yakın
olanını vermesini diledik."
(KEHF SURESİ
/ 81)
- "Duvar ise, şehirde iki öksüz çocuğundu,
altında onlara ait bir define vardı; babaları salih biriydi. Rabbin
diledi ki, onlar erginlik çağına erişsinler ve kendi definelerini
çıkarsınlar; (bu,) Rabbinden bir rahmettir. Bunları ben, kendi işim
(özel görüşüm) olarak yapmadım. İşte, senin sabır göstermeye güç
yetiremediğin şeylerin yorumu."
(KEHF SURESİ
/ 82)
- Sana (Ey Muhammed,) Zu'l-Karneyn hakkında sorarlar. De ki: "Size, ondan 'öğüt ve hatırlatma olarak' (bazı bilgiler) vereceğim.
(KEHF SURESİ
/ 83)
- Gerçekten, biz ona yeryüzünde sapasağlam bir iktidar verdik ve ona her şeyden bir yol (sebep) verdik.
(KEHF SURESİ
/ 84)
- O da, bir yol tuttu.
(KEHF SURESİ
/ 85)
- Sonunda güneşin battığı yere kadar ulaştı
ve onu kara çamurlu bir gözede batmakta buldu, yanında bir kavim gördü.
Dedik ki: "Ey Zu'l-Karneyn, (istiyorsan onları) ya azaba uğratırsın veya
içlerinde güzelliği (geçerli ilke) edinirsin."
(KEHF SURESİ
/ 86)
- Dedi ki: "Kim zulmederse biz onu azablandıracağız, sonra Rabbine döndürülür, O da onu görülmemiş bir azabla azablandırır."
(KEHF SURESİ
/ 87)
- Kim iman eder ve salih amellerde bulunursa, onun için güzel bir karşılık vardır. Ona buyruğumuzdan kolay olanını söyleyeceğiz."
(KEHF SURESİ
/ 88)
- Sonra (yine) bir yol tuttu.
(KEHF SURESİ
/ 89)
- Sonunda güneşin doğduğu yere kadar ulaştı
ve onu (güneşi), kendileri için bir siper kılmadığımız bir kavim üzerine
doğmakta iken buldu.
(KEHF SURESİ
/ 90)
- İşte böyle, onun yanında "özü kapsayan bilgi olduğunu" (veya yanında olup-biten her şeyi) biz (ilmimizle) büsbütün kuşatmıştık.
(KEHF SURESİ
/ 91)
- Sonra bir yol (daha) tuttu.
(KEHF SURESİ
/ 92)
- İki seddin arasına kadar ulaştı, onların (sedlerin) önünde hemen hemen hiç bir sözü kavramayan bir kavim buldu.
(KEHF SURESİ
/ 93)
- Dediler ki: "Ey Zu'l-Karneyn, gerçekten
Ye'cuc ve Me'cuc, yeryüzünde bozgunculuk çıkarıyorlar, bizimle onlar
arasında bir sed inşa etmen için sana vergi verelim mi?"
(KEHF SURESİ
/ 94)
- Dedi ki: "Rabbimin beni kendisinde sağlam
bir iktidarla yerleşik kıldığı (güç, nimet ve imkan), daha hayırlıdır.
Madem öyle, bana (insani) güçle yardım edin de, sizinle onlar arasında
sapasağlam bir engel kılayım."
(KEHF SURESİ
/ 95)
- "Bana demir kütleleri getirin", iki dağın
arası eşit düzeye gelince, "Körükleyin" dedi. Onu ateş haline
getirinceye kadar (bu işi yaptı, sonra:) dedi ki: "Bana getirin, üzerine
eritilmiş bakır dökeyim."
(KEHF SURESİ
/ 96)
- Böylelikle, ne onu aşabildiler, ne onu delmeye güç yetirebildiler.
(KEHF SURESİ
/ 97)
- Dedi ki: "Bu benim Rabbimden bir rahmettir. Rabbimin va'di geldiği zaman, O, bunu dümdüz eder; Rabbimin va'di haktır."
(KEHF SURESİ
/ 98)
- Biz o gün, bir kısmını bir kısmı içinde
dalgalanırcasına bırakıvermişiz. Sur'a da üfürülmüştür, artık onların
tümünü bir arada toparlamışız.
(KEHF SURESİ
/ 99)
- Ve o gün, cehennemi, inkâr edenlere tam bir sunuşla sunmuşuz.
(KEHF SURESİ
/ 100)
- Ki onlar, Beni zikretme (konusun)da gözleri bir perde içindeydi. (Kur'an'ı) dinlemeye katlanamazlardı.
(KEHF SURESİ
/ 101)
- İnkâr edenler, Beni bırakıp kullarımı
veliler edindiklerini mi sandılar? Gerçekten Biz cehennemi kafirler için
bir durak olarak hazırlamışız.
(KEHF SURESİ
/ 102)
- De ki: "Davranış (ameller) bakımından en çok hüsrana uğrayacak olanları size haber vereyim mi?"
(KEHF SURESİ
/ 103)
- "Onların, dünya hayatındaki bütün çabaları boşa gitmişken, kendilerini gerçekte güzel iş yapmakta sanıyorlar."
(KEHF SURESİ
/ 104)
- İşte onlar, Rablerinin ayetlerini ve O'na
kavuşmayı inkar edenlerdir. Artık onların yapıp-ettikleri boşa
çıkmıştır, kıyamet gününde onlar için bir tartı tutmayacağız.
(KEHF SURESİ
/ 105)
- İşte, inkâr etmeleri, ayetlerimi ve elçilerimi alay konusu edinmelerinden dolayı onların cezası cehennemdir.
(KEHF SURESİ
/ 106)
- İman edip salih amellerde bulunanlar... Firdevs cennetleri onlar için bir 'konaklama yeridir.'
(KEHF SURESİ
/ 107)
- Onda ebedi olarak kalıcıdırlar, ondan ayrılmak istemezler.
(KEHF SURESİ
/ 108)
- De ki: "Rabbimin sözleri(ni yazmak) için
deniz mürekkep olsa ve yardım için bir benzerini (bir o kadarını) dahi
getirsek, Rabbimin sözleri tükenmeden önce, elbette deniz tükeniverirdi.
(KEHF SURESİ
/ 109)
- De ki: "Şüphesiz ben, ancak sizin
benzeriniz olan bir beşerim; yalnızca bana sizin ilahınızın tek bir ilah
olduğu vahyolunuyor. Kim Rabbine kavuşmayı umuyorsa, artık salih bir
amelde bulunsun ve Rabbine ibadette hiç kimseyi ortak tutmasın."
(KEHF SURESİ
/ 110)