Kıyamet suresi

Kovulmuş şeytandan Allah'a sığınırım. Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla.

• Hayır, kalkış (kıyamet) gününe and ederim. (Kıyamet suresi, 1)
  
  
• Ve yine hayır; kendini kınayıp duran nefse de and ederim. (Kıyamet suresi, 2)
  
  
• İnsan, onun kemiklerini bizim kesin olarak bir araya getirmeyeceğimizi mi sanıyor? (Kıyamet suresi, 3)
  
  
• Evet; onun parmak uçlarını dahi derleyip-(yeniden) düzene koymaya güç yetirenleriz. (Kıyamet suresi, 4)
  
  
• Ancak insan, önündeki (sonsuz geleceği)ni de 'fücurla sürdürmek ister.' (Kıyamet suresi, 5)
  
  
• "Kıyamet günü ne zamanmış" diye sorar. (Kıyamet suresi, 6)
  
  
• Ama göz 'kamaşıp da kaydığı,' (Kıyamet suresi, 7)
  
  
• Ay karardığı, (Kıyamet suresi, 8)
  
  
• Güneş ve ay birleştirildiği zaman; (Kıyamet suresi, 9)
  
  
• İnsan o gün: "Kaçış nereye?" der. (Kıyamet suresi, 10)
  
  
• Hayır, sığınacak herhangi bir yer yok. (Kıyamet suresi, 11)
  
  
• O gün, 'sonunda varılıp karar kılınacak yer (müstakar)' yalnızca Rabbi'nin katıdır. (Kıyamet suresi, 12)
  
  
• İnsana o gün, önceden takdim ettikleri ve erteledikleri şeylerle haber verilir. (Kıyamet suresi, 13)
  
  
• Hayır; insan, kendi nefsine karşı bir basirettir. (Kıyamet suresi, 14)
  
  
• Kendi mazeretlerini ortaya atsa bile. (Kıyamet suresi, 15)
  
  
• Onu (Kur'an'ı, kavrayıp belletmek için) aceleye kapılıp dilini onunla hareket ettirip-durma. (Kıyamet suresi, 16)
  
  
• Şüphesiz, onu (kalbinde) toplamak ve onu (sana) okutmak bize ait (bir iş)tir. (Kıyamet suresi, 17)
  
  
• Şu halde, Biz onu okuduğumuz zaman, sen de onun okunuşunu izle. (Kıyamet suresi, 18)
  
  
• Sonra muhakkak onu açıklamak Bize ait (bir iş)tir. (Kıyamet suresi, 19)
  
  
• Hayır; siz çarçabuk geçmekte olanı (dünyayı) seviyorsunuz. (Kıyamet suresi, 20)
  
  
• Ve ahireti terkedip-bırakıyorsunuz. (Kıyamet suresi, 21)
  
  
• O gün yüzler ışıl ışıl parlar. (Kıyamet suresi, 22)
  
  
• Rablerine bakıp-durur. (Kıyamet suresi, 23)
  
  
• O gün, öyle yüzler vardır ki kararmış-ekşimiştir. (Kıyamet suresi, 24)
  
  
• Kendisine, beli büken işlerin yapılacağını anlamaktadır. (Kıyamet suresi, 25)
  
  
• Hayır; can, köprücük kemiğine gelip dayandığı zaman, (Kıyamet suresi, 26)
  
  
• "Son müdahaleyi yapacak kim" denir. (Kıyamet suresi, 27)
  
  
• Artık gerçekten, kendisi de bir ayrılık olduğunu anlamıştır. (Kıyamet suresi, 28)
  
  
• (Ölüm korkusundan) Ayaklar birbirine dolaştığında; (Kıyamet suresi, 29)
  
  
• O gün sevk, yalnızca Rabbinedir. (Kıyamet suresi, 30)
  
  
• Fakat o, ne doğrulamış ne de namaz kılmıştı. (Kıyamet suresi, 31)
  
  
• Ancak o, yalanlamış ve yüz çevirmişti. (Kıyamet suresi, 32)
  
  
• Sonra çalım satarak yakınlarına gitmişti. (Kıyamet suresi, 33)
  
  
• Sen buna müstahaksın, dahasına müstahaksın. (Kıyamet suresi, 34)
  
  
• Yine müstahaksın, dahasına da müstahaksın. (Kıyamet suresi, 35)
  
  
• İnsan, 'kendi başına ve sorumsuz' bırakılacağını mı sanıyor? (Kıyamet suresi, 36)
  
  
• Kendisi, akıtılan meniden bir damla su değil miydi? (Kıyamet suresi, 37)
  
  
• Sonra bir alak (embriyo) oldu, derken (Allah, onu) yarattı ve bir 'düzen içinde biçim verdi.' (Kıyamet suresi, 38)
  
  
• Böylece ondan, erkek ve dişi olmak üzere çift kıldı. (Kıyamet suresi, 39)
  
  
• (Öyleyse Allah,) Ölüleri diriltmeye güç yetiren değil midir? (Kıyamet suresi, 40)
  
  

Ana Sayfa